het platform voor roze ouders
Eefje is 35 jaar, vrouw van Danny, moeder van een zoon (8) en dochter (6) en draagmoeder voor Rick en Walther. Eefjes gezin is compleet, maar de wens om nog een keer zwanger te zijn en te bevallen is gebleven. Draagmoeder zijn leek haar een goed compromis, maar waar begin je? In haar dagboek neemt ze je mee op haar avontuur als draagmoeder. Ze deelt de leuke en minder leuke dingen in het traject.
Heb je een vraag voor Eefje? Stel deze dan onder de betreffende blog of mail naar info@pinkparents.nl t.a.v. ‘Dagboek van een Draagmoeder’. Ze geeft graag antwoord op je vraag of zal deze meenemen in één van haar volgende blogs.
Maar wanneer ben je dan een draagmoeder? Is dit wanneer je een baby in je buik draagt voor iemand anders of mag je jezelf tijdens het voortraject al draagmoeder noemen?
Helaas waren terugplaatsing1 en 2 geen succes. En dan? Hoe blijf je gemotiveerd na 2 negatieve terugplaatsingen?
In dit traject heb ik al heel wat meningen voorbij horen komen. Ze lopen ver uiteen.
Na 11 lange dagen wachten konden we eindelijk een zwangerschapstest doen. De signalen waren heel goed, maar het blijft toch een spannend moment.
Niets is slopender dan de wachtweken na een terugplaatsing. Ik voel nu een klein beetje hoe het is voor mensen die niet op een natuurlijke manier zwanger kunnen worden.
Weer een maand voorbij, we mogen opnieuw voor ronde 2 gaan. Dit keer gebruik ik andere testen om ervoor te zorgen dat ik mijn ovulatie niet mis. Ik test zelfs twee of drie keer op een dag. Het moet lukken deze keer!
Het is nu ruim een jaar geleden dat ik mijn wensouders voor het eerst ontmoet heb. Een jaar waarin we kennis hebben gemaakt en we vrienden zijn geworden. We hebben belangrijke beslissingen gemaakt, tegenslagen gehad.
De wachtweken zijn voorbij, er mag getest worden. Ik voelde me al dagen niet helemaal oke, zou dit een goed voorteken zijn? Alle symptomen van een zwangerschap waren aanwezig en ik voelde me beginnend zwanger. Zou ik dan toch echt zwanger zijn?
Eind maart was het zover, de eerste terugplaatsing. Helaas kon mijn man niet met me mee, maar de wensouders hadden vrij genomen om erbij te kunnen zijn. Uiteraard waren we allemaal gespannen, maar we hebben lang naar dit moment uitgekeken dus we waren ook blij dat het eindelijk zo ver was.
We hadden een afspraak was samen met de eiceldonor, de wensouders en de arts van de kliniek om te bespreken hoe het traject verder zal verlopen. Om de cyclus van mij en de eiceldonor gelijk te laten lopen mag ik gelijk gaan starten met de anticonceptiepil.
