Het weeshuis in de azuurblauwe zee
Iedere maand deelt Ellen een LHBTIQ+ gerelateerd boek met je. Deze maand ‘Het weeshuis in de azuurblauwe zee’. Ellen is moeder, boekenwurm, schrijfster, werkzaam bij Stichting Kinderzwerfboek en bekend als de juf die een spraakmakende brief aan de minister schreef tijdens de Corona- tijd.
“Een ontroerend verhaal vol prachtige zinnen en aandacht voor anders mogen zijn.“
Ellen
Het Weeshuis in de azuurblauwe zee
Eigenlijk houd ik al van lezen sinds ‘Pim en de Vis’ in groep 3. Maar omdat groep 3 al een behoorlijk tijdje geleden is en ik al die tijd heb gevuld met boeken, is het soms een uitdaging om uit je eigen leesgewoonten te komen. Daarom besloot ik me dit jaar aan te sluiten bij een laagdrempelige leesclub. Via WhatsApp houden we elkaar op de hoogte van wat we aan het lezen zijn en op die manier doen we steeds weer nieuwe ideeën op.
Ik lees veel verschillende boeken, maar heb een zwak voor kinderboeken. Kinderboeken hebben vaak een wat makkelijker taalgebruik en kortere zinnen, waardoor ze net iets makkelijker te pakken zijn na een lange dag werken. Ook de fantasie, en het feit dat het bijna altijd wel goed komt aan het eind – en anders in ieder geval vaak afsluit met een positieve boodschap, spreken me erg aan.
In de WhatsAppgroep van mijn leesclub zag ik meer dan eens ‘Het weeshuis in de azuurblauwe zee’voorbij komen. Een kinderboek, dat niet alleen van buiten, maar ook van binnen meer dan kleurrijk bleek te zijn. ‘Ontroerend’, ‘wat jammer dat het uit is’ en ‘ik ga meer van deze schrijver opzoeken’ waren voor mij redenen genoeg om me nieuwsgierig te maken.
Het verhaal
Het verhaal gaat over Linus, een redelijk saaie man, met een saai leven en een saaie baan. Linus is maatschappelijk werker voor het Ministerie van Toezicht Magische Jongeren en inspecteert weeshuizen. Alles moet volgens Linus vooral heel erg volgens de regels gaan.
Toch staat zijn leven op een dag volledig op zijn kop, als hij een topgeheime opdracht krijgt: Hij wordt gevraagd om op een geheime missie te gaan. Zelfs zo geheim, dat hij zelf niet weet waar hij aan begint.
Met de zekerheid van zijn handboek vol regels op zak, gaat hij dit avontuur aan en vertrekt onwetend naar het weeshuis aan de azuurblauwe zee. Daar blijken zes magische jongeren te wonen, onder het toeziend oog van directeur Arthur Parnassus.
Het boek vertelt vooral hoe Linus de kinderen leert kennen. Echt leert kennen. Want op het eerste oog zijn ze wellicht bijzonder: Een vormeloos schepsel dat piccolo wilt worden, het kind van de duivel, een kaboutermeisje met een baard, een jongen die van gedaante kan wisselen, een bosnimf en een gevleugeld draakje. Doordat deze kinderen magisch zijn, zijn de ‘gewone’ mensen in het dorp bang voor ze, met name omdat ze de kinderen niet kennen. Door zijn hart open te stellen durft Linus steeds meer te vertrouwen op de kinderen, en minder op zijn regels- en wordt hij zélfs verliefd. Op een man. Een noodzakelijke kleine spoiler, omdat T.J. Klune in al zijn boeken aandacht besteedt aan het uitdragen van zijn betrokkenheid bij de LHBTQ-gemeenschap.
Humor en prachtige oneliners
Los van dat ik me tijdens het lezen écht betrokken voelde bij de kinderen, genoot ik van de humor en de prachtige oneliners in het boek. Een mooi voorbeeld deel ik tot slot dan ook graag met jullie:
‘Een huis is niet altijd het huis waarin we wonen. Het zijn ook de mensen met wie we ons uit keuze omringen.’
Uit het boek
Gegevens van het boek
Het weeshuis in de azuurblauwe zee – T.J. Klune
Hardcover 400 pagina’s, ook verkrijgbaar als digitaal luisterbook.
Leeftijd
‘Het Weeshuis in de azuurblauwe zee’ is naar mijn idee geschikt voor kinderen vanaf ongeveer 8 jaar. Vooral omdat het een redelijk lang verhaal is en het taalgebruik door de vertaling complexer is. Het boek is zowel gedrukt, als als e-book en luisterboek verkrijgbaar.