Maaikes regenbooggezin – Hokjes
Ik ben Maaike en ik ben getrouwd met Sanneke. We hebben twee zoons. Daan (9) en Joep (3). Voor Daan hebben we een co-ouderschap met mijn ex. Ons gezin is nog niet compleet. Helaas lukt het zwanger worden niet zo. Na jaren in het onderwijs gewerkt te hebben, zit ik nu thuis en doe ik net alsof ik het huishouden onder controle heb. Ik haal en breng Daan overal naartoe, bouw treinbanen, en probeer tussendoor mijn hobby’s uit te voeren. Naaien, haken en schrijven. Met mijn blogs probeer ik je mee te nemen in de alledaagse chaos, uitdagingen, plezier en liefde van ons gezin. Lees hier deel 7: Maaikes regenbooggezin – Hokjes.
Mijn coming-out
Toen ik net 16 was, had ik een vriendje. Hij was wat ouder dan ik, en smoorverliefd op mij. Het was een lieve jongen en hij behandelde mij keurig. Ik was niet echt verliefd, maar vond hem zeker erg aardig en lief. Dat dat als niet voldoende voelde, maakte dat ik de verkering uitmaakte.
Echt twijfelen over mijn geaardheid deed ik nog niet, maar interessant vond ik het wel. Homoseksualiteit. Ik schreef toen al graag en voorzichtig begon ik te schrijven over meisjes die op meisjes verliefd werden.
Uiteindelijk kwam ik pas begin 20 ‘uit de kast’. Na de Pabo, ging ik wonen en werken in het Gooi. Een cultuurshock voor een getogen Veluwse. Ineens aangewezen op mezelf en in het enige gezelschap van mijn eigen gedachten en emoties, kwam ik tot de conclusie dat ik echt op vrouwen val. Ik was lesbisch.
Een ander hokje aankruizen
Na veel eenzame huilbuien kwam het hoge woord er uit. Eerst voorzichtig, later met een groeiend zelfvertrouwen. De realisatie dat ik vanaf dan ‘anders’ zou zijn, tot een ‘andere groep’ zou horen, vond ik lastig. Ik moest een ander hokje aankruisen en daarmee mijn toekomst plaatje aanpassen. Ik vond dat moeilijk. Gelukkig deed vrijwel iedereen in mijn omgeving er heel gewoon over. De reactie van mijn moeder kwam neer op: Dat wist ik al, maar wat fijn dat je er nu zelf ook achter komt.
De reactie van Sannekes broer richting Sanneke, vond ik sterk. Dat kwam neer op:
“Nou en? Waarom zou je mij speciaal gaan vertellen op wie of wat jij verliefd wordt? Dat doe ik toch ook niet? Wat maakt het uit?”
Wel of niet in een hokje?
Sanneke is dan ook echt niet van het ‘uit de kast komen’. Zij denkt niet in hokjes en wil zelf al zeker niet in een hokje geplaatst worden. Ze is met een vrouw getrouwd, maar dat maakt niet dat zij tot het hokje ‘lesbisch’ behoort. Haar geaardheid, of partnerkeuze, definieert haar niet.
Waar ik die behoefte wel sterk (gevoeld) heb, is zij er soort van allergisch voor. Ik hou ook niet van hokjes, maar voel me wel lesbisch. Wat maakt dat ik belang hecht aan het strijden voor gelijke rechten, voor zichtbaarheid en de mogelijkheid om te zijn wie je bent, en je leven te leven zoals en met wie je dat wil. Nadeel ervan is, dat ik me makkelijker onveilig voel. Bang om uitgesloten te worden, benadeeld of zelfs slachtoffer van homohaat te worden. Want helaas, de strijd is nog niet gestreden.
Anderen kiezen jouw hokje
Sanneke is opgegroeid in Brabant. En heeft deze dingen nooit gevoeld of ervaren. Ze was daar nooit mee bezig. Pas nu ze in de Biblebelt werkt en woont en in aanraking komt met mensen die vanuit hun religieuze overtuiging iets vinden van onze gezinssamenstelling, ervaart ze bij vlagen hetzelfde. Ze kan zelf wel vinden en voelen dat ze niet in een hokje te duwen valt, maar een ander kan jou wel in een hokje plaatsen. Enkel en alleen op basis van met wie je getrouwd bent! En dat is moeilijk. Want dat hokje past niet. En is niet nodig.
“Een grote meerderheid van de mensen heeft hokjes nodig, denk ik. Je bent Nederlands, of niet. Zwart of wit.”
Maaike
Je bent hetero of homo. Een jongen of een meisje. Je trouwt of leeft met 1 persoon. Of alleen. Hokjes geven overzicht. Dat geeft mensen rust en orde. Maar de mensen die in dat hokje geduwd zijn hebben een beroerd uitzicht! Daarnaast maakt dat gebrek aan uitzicht ook kortzichtig. Het wordt een wij tegen zij.
Een hokje voor zichzelf zonder rekening te houden met de andere hokjes.
En, ik denk ook, door een ander in een hokje te duwen, zet je jezelf ook in een hokje. En dat hokje is kleiner, ongemakkelijker en donkerder dan het hokje waar je de ander ingezet hebt. Want dat doen hokjes met je.
“Ik wil niet in een hokje geplaatst worden. Ik maak zelf wel uit of ik in een hokje wil en welk hokje dat is.”
Maaike
Hokjes discussie
Rondom Roze Zaterdag en de Gay Pride komt er altijd wel weer een discussie op gang over de hokjes.
“Door jezelf zo te kijk te zetten, vraag je erom om apart en anders gevonden te worden. Om in een hokje geplaatst te worden. In plaats van gewoon mens en onderdeel van onze samenleving te zijn.” (En mens die toevallig homo, of bi of welke letter van de LHBTIQ+ je je ook prettig voelt.)
Dat zegt men dan. En ik ben het daar deels mee eens. Ik hoef niet op een boot. Ik hou er niet van. Maar als het wel jouw ding is, leef je vooral uit. We hebben die vrijheid in Nederland inmiddels. De LHBTIQ+ gemeenschap voor ons, heeft er hard voor gestreden. Gestreden zodat wij (of jij dan) kan vieren dat je mag zijn wie en hoe je bent.
Feesten zonder hokjes
De mensen die er fel op gaan, gaan voorbij (of hebben geen kennis van) de oorsprong van Roze Zaterdag. Ik ben een paar keer naar Roze Zaterdag geweest, en ik vond het een feestje. Het feit dat ik hand in hand kon lopen en kon zoenen met mijn vriendin, zonder dat ik me bekeken of onveilig voelde was een verademing. Geen vervelende opmerkingen, zijdelingse blikken, geen oordelen. Geen hokjes. Juist omdat ik me omringd voelde door mensen die de muren tussen de hokjes afbraken. Hun hokjes buren omarmden, samen feestten en de oordelen bij de ruïne van de hokjes lieten liggen. Want iedereen die daar was, wilde geen hokjes en weet hoe naar het was om door iemand in een hokje geduwd te worden.
Iets wat gevaar oplevert, dat kan je in een hokje stoppen, zodat je je wellicht wat veiliger voelt. En als iemand van mening is, dat wij (als LHBTIQ+ mensen) een gevaar zijn, dan stop je ons maar veilig sámen in een hokje. Dan vieren wij daarbinnen ons eigen feestje wel. 🥳😉
Meer over Maaike en haar blogs
Heb je een vraag voor Maaike? Stel deze dan onder de betreffende blog of mail naar info@pinkparents.nl t.a.v. ‘Maaikes regenbooggezin’. Maaike geeft graag antwoord op je vraag of zal deze meenemen in één van haar volgende blogs.
Op de hoogte blijven van Maaikes verhaal? Meld je aan voor de nieuwsbrief onderaan de pagina.