het platform voor roze (wens)ouders
Ik ben Maaike en ik ben getrouwd met Sanneke. We hebben twee zoons. Daan (9) en Joep (3). Voor Daan hebben we een co-ouderschap met mijn ex. Ons regenbooggezin is nog niet compleet. Helaas lukt het zwanger worden niet zo.
Na jaren in het onderwijs gewerkt te hebben, zit ik nu thuis en doe ik net alsof ik het huishouden onder controle heb. Ik haal en breng Daan overal naartoe, bouw treinbanen, en probeer tussendoor mijn hobby’s uit te voeren. Naaien, haken en schrijven. Met mijn blogs probeer ik je mee te nemen in de alledaagse chaos, uitdagingen, plezier en liefde van ons gezin.
In een eerder blog schreef ik, dat ik in het grote mensen leven niet in staat blijk om mijn kinderen te kunnen baren. Ook schrijf ik, dat ik over het waarom daarvan nog wel eens terug kom in een andere blog. Bij deze!
Die term kan gevoelig liggen. Meemoeder. Je bent toch gewoon moeder? In hart en nieren. De term meemoeder komt op mij altijd over alsof je er als een soort wormvormig aanhangsel ook maar een beetje leuk bij hangt, zonder dat je echt een functie hebt. Je bent geen barende moeder, dus gewoon alleen maar meemoeder? Je doet mee, maar dan voor spek-en-bonen? Dat dekt de lading toch helemaal niet!?
Ken je dat bandje dat op repeat staat op Schiphol? Bij die rolbanen, tussen de parkeergarage en de aankomsthal. ‘Mind your step…….. Mind your step….’ Dát bandje. Dat wil ik ook voor bij mij in huis.
Toen ik na onze scheiding een nieuwe relatie kreeg en deze zo serieus werd, dat we het over kinderen hadden, was de donor van Daan onmiddellijk bereid om Sanneke en mij te helpen een (half) brusje voor Daan te maken. Opnieuw; eerste poging zwanger. Opnieuw; een heel gezond kind.
