Maaikes regenbooggezin – Compleet?
Ik ben Maaike en ik ben getrouwd met Sanneke. We hebben 3 zoons. De oudste (10 jaar) leeft de helft van tijd bij ons, de andere helft bij mijn ex. De andere 2 jongens (een van 4 jaar, en de kleinste is 4 maanden) zijn beiden gedragen door Sanneke. Lees hier deel 14: Maaikes regenbooggezin – Compleet.
Maaikes regenbooggezin – Compleet?
Nadat Joep geboren werd, wisten we al snel; ons gezin is nog niet compleet. We wensten nog een kindje. Gelukkig werd die wens dit jaar vervuld. Jits werd geboren. Een vrolijke, aanhankelijke baby met een pittig en heel ‘eigen’ karakter. Een heel andere baby dan dat Joep was, anders dan Daan was. Alleen Google houdt Joep en Jits niet makkelijk uit elkaar. Tot Jits zijn ogen open heeft. Die zijn net zo bruin als die van Daan. (Wat bijzonder is, want genetisch tappen beide heren uit een compleet ander poeltje.)
De situatie is ook wel heel erg anders. Joep werd begin 2020 geboren. Op het moment dat we weer eens wat konden ondernemen als gezin met een baby, ging de wereld op slot door de corona pandemie. Tot Joep 1 werd, was hij nog nauwelijks in een supermarkt geweest en altijd thuis, omdat wij dat ook waren.
Maar toen Jits 3 maanden was, zijn we naar Disneyland Parijs geweest. Dat is wel even wat anders…
Nu hebben we 3 kinderen, 3 jongens. Een huis vol, een agenda vol, en de koelkast al snel leeg. En dan komt er nu soms de vraag: Is jullie gezin nu wél compleet? Als je het aan ons beide tegelijk vraagt, hoor je een ‘Ja!’ en een ‘Nee!’ door elkaar.
De ‘Nee’ komt van Sanneke. Ze zou graag nog eens zwanger zijn. De bevalling vond ze niet erg of zwaar, dat was haar goed bevallen, (sorry, deze grap moest even…), en zo’n klein mensje is toch zo ongeveer het meest aandoenlijke wat je je kunt voorstellen?
Eens, maar mijn ‘Ja!’ komt meer vanuit de praktische overwegingen. Slaapkamers, ruimte in de auto, geld en energie, daar beschikken we allemaal onvoldoende over.
Daarnaast vond ik het prachtig dat Sanneke zwanger was, en was ze prachtig zwanger. Maar de extra mental load die ik tijdens de zwangerschappen mee torste, hoef ik persoonlijk niet nog een keer.
Wanneer weet je of je gezin compleet is? Komt er een moment dat je voelt en weet; Ja, zo is het goed?
Volgens collega moeders, waar Sanneke het aan gevraagd heeft, wel. Die wisten en voelden, nu is het klaar! Dit is mijn gezin.
Die moeders (we spraken er alleen moeders over.) gruwelen nu bijna van het idee weer luiers te moeten verschonen, met huilende baby’s te moeten hussen, borstvoeding te moeten geven. Te moeten bevallen.
Sanneke twijfelt of ze dat gevoel ooit krijgt. De zwangerschap van Joep vond ze makkelijk. En, zoals gezegd; de bevallingen waren vlot en goed, dat wil ze nog wel een keer. Dat gekriebel in je buik. Te ervaren dat je lijf dat kan, een heel nieuw mens maken. Wat je lijf presteert tijdens en na een bevalling. Dat je je baby met je eigen lijf kan voeden.
En ja, ook ik blijf baby’s geweldig vinden. En zou best nog een baby willen. Want ik kan zo genieten van de geluidjes die ze maken, hoe ze zo lekker bij je kunnen liggen. Hoe zacht hun haartjes zijn, en de kussentjes op de rug van hun handjes. Hoe ze gelukzalig kunnen lachen in hun slaap. Maar tegelijkertijd, kan ik ook erg uitkijken naar de dag dat er geen baby tussen ons in slaapt, dat ik mijn uithuizige bezigheden niet meer om dutjes heen hoef te plannen. Dat ik maar 1 ding hoef te koken, omdat iedereen hetzelfde kan en mag eten, dat ik geen luier wassen meer hoef te draaien. (We gebruiken wasbare luiers.) Dat alle tandjes door zijn.
En dan op naar de volgende fase…
Ik weet niet of ons gezin al compleet is. Het managen van een gezin met 3 kinderen is echt geen sinecure, het is vaak hard werken, want je komt altijd handen en een schoot tekort. Waar ik Daan met zijn huiswerk help, controleer ik ondertussen of Joep zijn billen echt goed heeft afgeveegd, waarna ik een fles opwarm en Jits in slaap probeer te krijgen voor zijn middagdutje.
Koken met 3 kinderen op de achtergrond, blijft ook een uitdaging.
Sanneke zit (ruim) aan de ‘verkeerde’ kant van de 30. De risico’s worden groter, en de kans dat ze makkelijk zwanger raakt, wordt steeds kleiner. Ik ben de 40 al voorbij. Een korte rekensom bracht mij laatst al tot de schrikbarende constatering dat ik ruim 50 ben als Jits naar de middelbare school gaat. (😱)
Ik kan er tussendoor gelukkig ook heel erg van genieten. 3 kinderen, in 3 verschillende fases. Hoe Daan meeleeft bij elke mijlpaal die Jits aantikt. Hoe Joep en Daan steeds vaker echt samen kunnen spelen. Hoe Jits bijna zijn stoel uit stuitert als zijn broers met hem willen spelen. Hoe Joep helemaal vertederd kan zeggen: ‘Ik ben zo blij dat Jits geboren is!’
En dat ben ik ook! Ik ben blij en voel me gezegend met 3 gezonde jongens. EN! ik kan me niet voorstellen hoe ik een 4e kind er nog bij zou moeten doen nu. Daar heb ik de ruimte in mijn hoofd niet voor, de energie ontbreekt me, en alle praktische bezwaren had ik al genoemd. Liefde hebben we in overvloed, dat is het probleem niet. En wellicht blijft de wens bestaan, misschien voelen we nooit: zo is het goed. We zijn compleet.
Maar dat is dan zo.
Voor nu is het goed zo. Voor nú zijn we compleet.
Meer over Maaike en haar blogs
Heb je een vraag voor Maaike? Stel deze dan onder de betreffende blog of mail naar info@pinkparents.nl t.a.v. ‘Maaikes regenbooggezin’. Maaike geeft graag antwoord op je vraag of zal deze meenemen in één van haar volgende blogs.
Op de hoogte blijven van Maaikes verhaal? Meld je aan voor de nieuwsbrief onderaan de pagina.