Maaikes regenbooggezin – Het bandje

Ik ben Maaike en ik ben getrouwd met Sanneke. We hebben twee zoons. Daan (8) en Joep (2,5). Voor Daan hebben we een co-ouderschap met mijn ex. Ons gezin is nog niet compleet. Helaas lukt het zwanger worden niet zo.
Na jaren in het onderwijs gewerkt te hebben, zit ik nu thuis en doe ik net alsof ik het huishouden onder controle heb. Ik haal en breng Daan overal naartoe, bouw treinbanen, en probeer tussendoor mijn hobby’s uit te voeren. Naaien, haken en schrijven. Met mijn blogs probeer ik je mee te nemen in de alledaagse chaos, uitdagingen, plezier en liefde van ons gezin.
Lees hier deel 2: Maaikes regenbooggezin – Het Bandje

Het bandje

Ken je dat bandje dat op repeat staat op Schiphol? Bij die rolbanen, tussen de parkeergarage en de aankomsthal. 

‘Mind your step…….. Mind your step….’

Dát bandje. 

Dat wil ik ook voor bij mij in huis. 

Maar dan met andere teksten. Ik wil er vooral 1 op alle deuren. 

‘Deur dicht….. Deur dicht….’ 

En dat het dan elke keer een beetje harder gezegd wordt. Scheelt mij weer. Daar kan dan nog aan toegevoegd worden:

‘Niet zo hard! Hij hoeft niet stuk.’ 

Oh, dat is er nog zo een.

‘Voorzichtig, het hoeft niet stuk…. Voorzichtig het hoeft niet stuk…’

Niet stoeien bij de trap. (Ik vond overigens altijd dat mijn eigen moeder vreselijk zeurde over gedoe op de trap. Ik snap het nu. Doodenge combinatie, kinderen en trappen.) 

• Zet je beker verder op tafel. 
• Niet Teuntje (de hond) pesten.
• Heb je je handen gewassen? 
• Zit niet zo te kledderen.
• Deur dicht! 
• Lippen op elkaar. (Tijdens het eten, maar ook tijdens het tv kijken.) 
• Omdat ik net ook al ‘nee’ zei. 
• Wat snap je niet aan ‘nee’? 
• De bank is geen trampoline. 
• Wil je wat zachter praten? 
• Als er straks een moet huilen, heb je pech. 
• Wil je niet? Dan moet het. 
• Ga even door met wat je aan het doen was. De tafel afruimen.  (Daan heeft vermoedelijk adhd, en is na 5 seconden kwijt wat hij aan het doen was.) 
• Deur dicht!! 
• Doe wat mama zegt. 
• Dat is niet om mee te spelen. 
• Tandenpoetsen doen we bij de wasbak.
• Wil je boven je bord eten? 
• De kraan hoeft niet zo hard.
• Ga eens recht zitten.
• Deur dicht!!! 
• Nee, je mag geen filmpjes kijken. 
• Wat we eten? Lekker! 
• Niet met het lichtknopje spelen.
• Ga eens door met wat je aan het doen was. Aankleden. 
• Doe die deur dicht!!!!

Je hebt er zelf vast nog wel een paar. 

Zeurouders

Ik las laatst ergens een artikeltje dat er uit onderzoek zou zijn gekomen dat de zogenaamde ‘zeurouders’, ouders die hun kinderen steeds pushen om de beste resultaten te behalen, de meest succesvolle kinderen produceren. En dan ging het vooral over dochters. Het constante gezeur van de ouders, de altijd aanwezige correctie, zou hun InnerVoice worden ofzo. Het zou met name goed zijn voor hun carrière. Ze schoppen het tot hoog op de ladder, en zijn niet te beroerd om zichzelf over de kop te werken, om toch vooral bovenaan die ladder te blijven. Of het echt goed is voor hun zelfvertrouwen, vraag ik me af. Het lijkt mij vooral goede voeding voor faalangst, burn-out, en een gevaarlijk verstoord zelfbeeld. Het heeft mijn voorkeur niet. 

Hoe het uiteindelijk met die ouders zelf gesteld is, vermeldt het artikel helaas ook niet. Versleten stembanden? Overspannen? Alcohol probleem? In staat om nog een beetje aan ontspanning toe te kunnen komen? Want jemig zeg, mijn kinderen worden niet alleen moe van mij, ik ook van mezelf! Als ik de hele dag mijn jongens achter hun broek moet aanzitten, wordt iedereen toch volkomen knetter van elkaar? Veel gezelliger wordt het er niet van in huis. 

Complimenten

En ik mag hopen dat het pushen en het complimenteren wel een beetje in balans is. Goh, wat fijn dat je uit jezelf de deur dicht deed. Dat werk. 

Hoewel je daar ook weer mee moet uitkijken, want teveel complimenten geven, daar creëren we weer narcisten mee. Las ik dan weer in een ander artikel. 

Ik heb ooit op de pabo geleerd dat er tegenover elke correctie, 4 complimenten moeten staan. En dat je altijd het gewenste gedrag moet benoemen. Oh, Fien zit al netjes klaar, dat is fijn. 

En wat goed dat Joost even helpt met het opruimen van de lego. Terwijl hij er helemaal niet mee gespeeld heeft. 

Het werkt wel. Je ziet ze glimmen. Groeien. Bij Daan werkt het ook. En hij weet het allemaal wel! Dat hoor je aan de diepe zucht en je ziet het aan het rollen van zijn ogen. 

Maar het blijft een kind. Met de impulsbeheersing van een elastiekje, en het concentratievermogen van een goudvis. 

Ervaren

Trouwens, we hebben gemerkt dat Daan veel meer leert, door te ervaren. Laat het maar gebeuren, laat hem maar doen. Dan gaat zijn snapper veel sneller aan. Zet je je beker niet ver genoeg op de tafel? Dan lazert het ding een keer om en moet je een doek halen en de boel droog maken. 

Val je van je stoel omdat je niet recht zit? Tja, waarom denk je dat we het zo vaak zeggen? Hierom! Kom, dan krijg je een kus en dan eten we verder. Dan snapt hij het wel. Al betekent dat niet, dat het morgen niet gewoon weer gebeurt. Zucht… 

Doe mij dan toch dat bandje maar. 

Mind your step… Mind your step… 

Doe nou die deur toch eens achter je dicht!!! 

Meer over Maaike en haar blogs

Heb je een vraag voor Maaike? Stel deze dan onder de betreffende blog of mail naar info@pinkparents.nl t.a.v. ‘Maaikes regenbooggezin’. Maaike geeft graag antwoord op je vraag of zal deze meenemen in één van haar volgende blogs.
Op de hoogte blijven van Maaikes verhaal? Meld je aan voor de nieuwsbrief onderaan de pagina.