het platform voor roze (wens)ouders
Wij hebben gemerkt dat we op internet best veel antwoorden konden vinden op veel van onze vragen omtrent onze kinderwens. Althans in theorie, want hoe dingen als …. dan praktisch gaan dat is een ander verhaal. En wat je daarbij allemaal voelt en ervaart helemaal!
Wij vonden het daarom ontzettend fijn om ervaringen, voorbeelden en praktische tips te horen van anderen die in dezelfde situatie zaten of hebben gezeten. En die verhalen waren een stuk lastiger te vinden!
Op deze pagina geven we alle ruimte aan ervaringsverhalen over (wens)ouderschap uit onze eigen queer community. We delen graag ervaringen van anderen met een kinderwenstraject en/of een unieke gezinsvorm. Je vindt blogreeksen van diverse bloggers en losse ervaringsverhalen over diverse onderwerpen.
We zijn al onze bloggers enorm dankbaar voor hun openheid en kwetsbaarheid. Wil jij ook jouw ervaringen delen en daarmee anderen op weg helpen? Mail ons info@pinkparentshop.nl jouw idee!
We wensten nog een kindje. Gelukkig werd die wens dit jaar vervuld. Is Maaikes regenbooggezin nu compleet?
Sinds mijn sneue heup, heb ik fysiotherapie. Eerst intensief, 2 keer in de week, alleen ik en de fysio. Mijn eerste fysiotherapeut kwam de eerste maanden aan huis. Ik was nog suf van de medicatie, kon alleen maar liggen en zitten, en moest om de haverklap huilen. Maar hij kwam binnen en stelde zich met een brede grijns op zijn hoofd voor als De Beul van Waardenburg. Dat beloofde wat!
Vandaag echter zat hem blijkbaar iets hoog, want hij begon er vrijwel meteen over. Vanuit zijn stoeltje achter mijn rug vandaan klonk er: ‘Mama? Waarom heb ik geen papa? Alle kinderen hebben een mama en een papa. En ik heb opeens twee mama’s. Ik wil ook wel een keer een papa.’
Het leven van een thuisblijfmoeder lijkt tamelijk eenvoudig. Je hoeft niet te werken, dus heb je zeeën van tijd en bakken energie, dacht ik heel optimistisch. Zo rooskleurig als ik dat vroeger voor me zag, zo blijkt het niet te zijn.
Ik weet niet hoe het met jou gaat, als die 2 streepjes of dat plusje op de test verschijnen, maar mijn behoefte was; om met een brede grijns naar buiten te lopen, even diep adem te halen en vervolgens voor iedereen te reclameren: ‘Ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt!’
Tóch doe je dat niet.
We zijn bij de dierenarts, het oppaskindje is mee. Op mijn arm begint hij van zich te laten horen en geeft hongersignalen af. Ik zeg: “Eigenlijk zou je als oppas ook gewoon borstvoeding moeten kunnen geven.”
Achter iedere zwangere lesbische vrouw, staat een sterke, betrokken mee-moeder.’ Ik vind dat wij dat verdienen! Want lieve help, als dat hormoon er eenmaal is… Het betekent gelukkig wel, dat ze zwanger is! Gefeliciteerd!
Inmiddels is het 2024. We hadden allemaal verwacht dat we op zijn minst in 2023 zwanger zouden zijn. Het lot heeft anders beslist, maar zwaar is het wel.
Chaja en haar vrouw gingen opzoek naar een spermadonor. In haar nieuwste blog vertelt ze hoe het uitzoeken van een donor ging.
Voorlopig hebben we geen nieuwe terugplaatsing. Alle scenario’s zijn door mijn hoofd gegaan en niet alleen bij mij maar ook bij mijn wensouders. Hoe nu verder? Konden we daar maar een antwoord op geven. Eerlijk gezegd hebben we nu nog geen idee.
