Dagboek van een draagmoeder – De terugplaatsing (12)

Eefje is 35 jaar, vrouw van Danny, moeder van een zoon (8) en dochter (6) en draagmoeder voor Rick en Walther. Eefjes gezin is compleet, maar de wens om nog een keer zwanger te zijn en te bevallen is gebleven. Draagmoeder zijn leek haar een goed compromis, maar waar begin je? In haar dagboek neemt ze je mee op haar avontuur als draagmoeder. Ze deelt de leuke en minder leuke dingen in het traject. Lees hier deel 12 van Dagboek van een draagmoeder – De terugplaatsing.

Dagboek van een draagmoeder – De terugplaatsing

Eind maart was het zover, de eerste terugplaatsing. In de middag werden we verwacht in de kliniek. Helaas kon mijn man niet met me mee, maar de wensouders hadden vrij genomen om erbij te kunnen zijn. We hadden elkaar al een tijdje niet gezien dus we zaten gezellig te kletsen in de wachtruimte. Uiteraard waren we allemaal gespannen, maar we hebben lang naar dit moment uitgekeken dus we waren ook blij dat het eindelijk zo ver was.

“Ik schrok een beetje van de hoeveelheid dokters, 4 stuks maar liefst.”

Eefje

De terugplaatsing

Toen werd ik geroepen. Met z’n drieën liepen we naar de kamer waar de terugplaatsing werd gedaan. Ik werd naar een apart hokje gestuurd. Kleed u zich daar maar even om. Huh? Wat bedoel je omkleden, maar ik vermoedde dat ze bedoelde dat ik mijn broek en onderbroek uit mocht doen. Ik was blij dat ik een lang shirt had aangedaan. Een beetje onwennig liep ik de kamer binnen. De wensouders hadden plaatsgenomen op 2 stoelen achter de behandelstoel. Ik schrok een beetje van de hoeveelheid dokters, 4 stuks maar liefst. Ik mocht gaan zitten en er werd gecontroleerd of onze gegevens klopten. Er werd mij gevraagd of ik wist wat er ging gebeuren. Nou eh, niet echt. Na de uitleg zei ik: ‘oke, nou doe maar dan’.
Er werd een echoapparaat op mijn buik gezet en een katheter ingebracht. Toen de katheter op zijn plek zat werd er geroepen dat de embryo mocht komen. Binnen 5 seconden zat de embryo op zijn plek en was het gebeurd. Ik voelde nog even de hand van een van de wensouders op mijn schouder, keek opzij toen er werd gevraagd: ‘gaat het?’ Ik antwoorde dat ik me heel goed voelde en dat ik niets voel.

Wachtdagen

De arts vertelde mij dat ik alles mag doen wat ik normaal gesproken ook zou doen. Ik moet me alleen houden aan de regels voor ‘zwangeren’, geen alcohol, niet roken enz. Nou dat is geen probleem gelukkig. Om de innesteling te bevorderen is het belangrijk om gezond te eten, veel groenten, fruit en minder suiker en bewerkte voeding.

Nu zijn de wachtdagen begonnen. Over een dag of 12 mogen we gaan testen. De wensouders waren heel blij en we hebben elkaar een dikke knuffel gegeven. We hebben thuis nog even nagepraat onder het genot van een kop koffie en thee en uiteraard een lekker stukje taart (sorry  dokter, maar ik heb wat te vieren).

Nu aftellen tot we mogen testen. Tot die tijd mag ik extra lief zijn voor mezelf!

Meer over Eefje, haar blogs en draagmoederschap

Heb je een vraag voor Eefje? Stel deze dan onder de betreffende blog of mail naar info@pinkparents.nl t.a.v. ‘Dagboek van een Draagmoeder’. Eefje geeft graag antwoord op je vraag of zal deze meenemen in één van haar volgende blogs.
Op de hoogte blijven van Eefjes verhaal? Meld je aan voor de nieuwsbrief onderaan de pagina.